Op 19 mei was De Liefdesdokter uitgenodigd door Topsy, de studievereniging van Fontys Toegepaste Psychologie in Eindhoven om er een gastles te verzorgen.
Gastles van de Liefdesdokter
Het was een bijzondere uitnodiging voor mij. Ik ben ruim 24 jaar parttime verbonden aan Fontys en de eerste keer dat ik een laboratoriumjas uit de gevonden voorwerpendoos aantrok om te ‘Liefdesdokteren’ is vijf jaar geleden, toen ik samen met studenten en een collega van Toegepaste Psychologie voor het Glazen Huis geld inzamelde. Verschillende leden van het collectief De Liefdesdokter zitten op of komen van deze opleiding.Wat heerlijk om met een groep van ruim 40 enthousiaste studenten stil te mogen staan bij ‘Vijf inzichten van de Liefdesdokter; samen leren over verbinden’. Na een hartelijke ontvangst door de organisatie, leg ik mijn doktersattributen klaar. Ik ben best zenuwachtig, ook al ben ik hier ‘thuis’, of misschien wel juist daarom: dit is mijn eerste gastles als Liefdesdokter voor Toegepaste Psychologie studenten.
‘Wat hoop je van mijn optreden vanmiddag te krijgen?’ is mijn eerste vraag aan de groep. Direct volgt kordaat het eerste verlangen: ‘Hoop’. De moedige jonge vrouw die dit inbrengt, kijkt me met haar donkere bewogen ogen ernstig aan. Na haar volgen er meer verlangens. Over leren gaan, begrenzen, durven toevertrouwen. De toon is gezet, de harten geopend.
We gaan aan de slag met het belangrijkste: wat ìs er al?
De kracht van complimenten geven. Ook aan jezelf. We doen een experiment met een ‘dubbele golf van waardering’, of zoals het in de theorie van Transactionele Actie heet, een ‘positive stroke’. Daarna nodig ik hen uit in hun hart op zoek te gaan naar het antwoord op de vraag: ‘Wat is het grotere doel waaraan ik me verbind?’ We oefenen in tweetallen met het leren verduren van boosheid. Loyaliteit en kwetsbaarheid komen ook uitvoerig aan bod. Er wordt gelachen, gedeeld, geluisterd en er is ontroering. Wat een rijkdom, deze groep zo bij elkaar.
Bij de afsluiting na ruim 2 uur, kom ik nog even terug bij de jonge vrouw van het eerste hartsverlangen: ‘En? Hoe is het met de hoop in je hart?’ Ze antwoordt: ‘Ik ben er’. En zo is het.